Category: Հայոց լեզու

Путь к счастью 

Притча в изложении Ошо 

Жил на свете счастливый человек. И я узнал секрет его счастья. Он не беспокоился о том, как поджарить добычу, а умел любить зверей, которые падали в его корзины с деревьев. 

Два путника устроились на ночь в убогой гостинице. Один из них постоянно ворчал и ругал свою комнату. Другой путник, который тщательно расчистил комнату от мусора, обрёл большое удовольствие от своего труда. Одно и то же место сделало одного человека очень несчастным, а другого — невероятно радостным. 

Есть ли в жизни большее удовольствие, нежели созидательный труд, исполненный любви? Нет. Есть ли более захватывающее удовольствие, нежели служение другим людям? Нет. Если вы ищете постоянное удовольствие, тогда наберитесь смелости оставить своим потомкам гостиницу земного существования более чистой и красивой. И вы обязательно обретёте счастье в красоте. 

Источник: https://pritchi.ru/id_13254904 

Ճանապարհ դեպի երջանկություն

Առակ Օշոյի մեկնաբանությամբ

Աշխարհում ապրում էր մի երջանիկ մարդ: Եվ ես իմացա նրա երջանկության գաղտնիքը: Նա չի անհանգստանում այն պատճառով, թե ինչպես եփել որսը, այլ, սիրում էր այն կենդանիներին, որոնք ընկնում էին իր տեղադրած զամբյուղների մեջ:

Երկու ճամփորդ կանգ էին առել մի խարխուլ իջևանատանը: Նրանցից մեկը անընդհատ բողոքում էր իր սենյակից: Մյուս ճամփորդը՝ ով մանրակրկտորեն մաքրել էր իր սենյակը աղբից մեծ բավականություն ստացավ իր աշխատանքից: Նույն տեղը մարդկանցից մեկին դժբախտ դարձրեց, իսկ մյուսին՝ երջանիկ:

Կա՞ արդյոք կյանքում ավելի մեծ հաճույք, քան սիրով լցված ստեղծագործ աշխատանքը: Ո՛չ: Կա՞ ավելի հուզիչ հաճույք, քան ուրիշ մարդկանց ծառայելը: Ո՛չ: Եթե ​​մշտական ​​հաճույք եք փնտրում, ուրեմն քաջություն ունեցեք ձեր ժառանգներին թողնել երկրային գոյության իջևանատունն ավելի մաքուր ու գեղեցիկ։ Իսկ գեղեցկության մեջ անպայման երջանկություն կգտնեք։

Дешёвый верблюдէժան ուղտАрмянская притчаՀայկական առակСтоял ноябрь. Сын пришел к отцу и сказал, что цена на верблюдов так упала, что верблюда можно купить за одну копейку.Նոյեմբերն էր։ Որդին եկավ հոր մոտ, ասաց, որ ուղտերի գինն այնքան է ընկել, որ ուղտը կարելի է գնել մեկ կոպեկով։– А сколько у тебя сена, чтобы его прокормить? — спросил отец у сына.– Որքա՞ն խոտ ունեք նրան կերակրելու համար – հարցրեց հայրը.– Одна арба, — ответил сын. – Верблюд стоимостью в одну копейку слишком дорог.– Մեկ սայլ, – պատաասխանեց որդին. – Մի կոպեկ արժողությամբ ուղտը շատ թանկ է:В конце марта, когда взошла трава, сын пришел к отцу и сказал:Մարտի վերջին, երբ խոտը բուսավ, որդին եկավ հոր մոտ և ասաց.– Отец, верблюд стоит сто рублей.– Հայրիկ, ուղտը հարյուր ռուբլի արժե։– Вот теперь он стоит дешево, надо купить.– Հիմա նա էժան է, պետք է գնել։Сын купил верблюда и начал посевные работы.Որդին ուղտը առավ ու սկսեց ցանկսի աշխատանքները։

Друзья осла

Армянская притча

Лоти ехал на осле с горных пастбищ в село и увидел группу молодых людей, которые пировали у родника. Один из них, заметив Лоти, крикнул:

– Отец, идите сюда к нам, выпейте бокал вина.

Лоти подъехал, слез с осла и сел рядом с пирующими.

– Наполняйте бокалы, — сказал виночерпий. — Этот бокал мы выпьем за здоровье ослика, что у нас в гостях, за его терпеливый характер. За твой терпеливый характер, ослик! За твои большие глаза и длинные уши, за твои короткие ноги! Желаем тебе сил и выносливости! Ну, выпьем.

Все смеются, кричат “ура”, опорожняют бокалы.

– Отец, а теперь ты скажи тост, — с усмешкой предложил старику один из пирующих.

– А стоит ли? Вы, молодые люди, начали хорошо.

– Нет, нет, очередь за тобой! — смеясь, воскликнули они хором.

– Что мне сказать? — поднимаясь с места, сказал Лоти. — Но раз вы просите, не откажусь. Эх, осел, за твое здоровье, ты хороший осел. Ты каждый день возишь меня, но я на тебя в обиде. Оказывается, у тебя такие славные, милые друзья, а ты не сказал мне об этом. Я-то думал, что эти молодые люди из дальних краев.

Էշի ընկերները

Լոթին՝ էշի վրա նստած, գնում էր լեռնային արոտավայրերից գյուղ, տեսավ մի երիտասարդների խումբ, որոնք աղբյուրի մոտ քեֆ էին անում։ Նրանցից մեկը, նկատելով Լոթին, բղավեց.

-Հա՛յր, արի այստեղ մեզ մոտ, մի բաժակ գինի խմիր։

Լոթին մոտիկացավ, իջավ էշից և նստեց երիտասարդների կողքին։

— Լցրե՛ք բաժակներդ,— ասաց մատռվակը։ -Այս բաժակը կխմենք մեր հյուր էշի առողջության համար, նրա համբերատար բնավորության համար։ Քո համբերատար բնավորության համար, էշ: Քո մեծ աչքերի և երկար ականջների, քո կարճ ոտքերի համար: Մաղթում ենք ձեզ ուժ և տոկունություն: Դե, եկեք խմենք։

Բոլորը ծիծաղում են, գոռում «Ուռա», դատարկելով բաժակները։

«Հայրիկ, հիմա դու կենաց ասա», – քմծիծաղով առաջարկեց ծերունուն երիտասարդներից մեկը:

-Արժե՞ արդյոք: Դուք, երիտասարդներ, լավ եք սկսել:

-Չէ, չէ, հերթը քոնն է։ Ծիծաղելով՝ նրանք միաբերան բացականչեցին.

-Ի՞նչ ասեմ: – Տեղից վեր կենալով, ասաց Լոթին: Եթե խնդրում եք, չեմ մերժի։ Էհ, էշ, քո առողջության համար, լավ էշ ես։ Դու ինձ ամեն օր տանում ես, բայց ես նեղված եմ քեզնից։ Պարզվում է, որ դու ունես այսքան լավ ընկերներ, և դու ինձ այդ մասին չես ասել: Ես կարծում էի, որ այս երիտասարդները հեռավոր երկրներից են։

1.Ուղղակի խոսքերը դարձրու անուղղակի։

-Զոհրակը կգա, մայր’, -հեզ ու խոնարհ ասաց Վարդանը, -հանգի’ստ եղիր։
Վարդանը հեզ ու խոնարհ ասաց մորը, որ Զոհրակը կգա, թող հանգիստ լինի։

Սահակ Պարթևը Մամիկոնյան տիկնոջը ասաց. -Լսել եմ, որ մորեղբայրս մոտ երկու ամսից կժամանի։
Սահակ Պարթևը Մամիկոնյան տիկնոջը ասաց, թե լսել է, որ մորեղբայրը մոտ երկու ամսից կժամանի։

Նա շշնջյունով խորհուրդ տվեց. -Տղանե’ր, հարևան սենյակում հավաքվեցեք և ժողովն իսկո’ւյն սկսեք։
Նա շշնջյունով խորհուրդ տվեց տղաների, որ հարևան սենյակում հավաքվեն և ժողովն իսկույն սկսեն։

Նա շփոթված ինձ նայեց ու ասաց. -Մի’ սկսիր տարօրինակ հարցեր տալ, որովհետև ես դրանց պատասխանը չգիտեմ։
Նա շփոթված ինձ նայեց ու ասաց, որ չսկսեմ տարօրինակ հարցեր տալ, որովհետև ինքը դրանց պատասխանը չգիտի։

Մայրուղուց դեպի աջ թեքվելով՝ կարող ես վեցից-յոթ կիլոմետր գնալ, ու քո առաջ անակընկալ կերպով կբացվի բնության այդ հրաշալիքը՝ Պարզ լիճը։ Աննման է նրա դիրքը.

կտրում ես անտառը, ուր քեզ ուղեկցում են տեսակ-տեսակ ծառեր, բարձրանում ես վեր, հետո հարթավաայրով մի փոքր գնում, ապա իջնում ցած, ու երևում է լճի ողորկ, հայելանամն կապույտը։ Նա այնպես մեղմաշրշյուն է ծփում, ասես անհոգ գեղեցկուհի է երգում՝ անտառի մեջ մոլորված զբոսնելիս։ ԵՎ ինքնել, հիրավի, անտառում մոլորված մի գեղեցկուհի է։

Մայրուղուց դեպի աջ թեքվելով՝ կարող ես վեցից-յոթ կիլոմետր գնալ, ու քո առաջ անակընկալ կերպով կբացվի բնության այդ հրաշալիքը՝ Պարզ լիճը։ Աննման է նրա դիրքը.կտրում ես անտառը, ուր քեզ ուղեկցում են տեսակ-տեսակ ծառեր, բարձրանում ես վեր, հետո հարթավաայրով մի փոքր գնում, ապա իջնում ցած, ու երևում է լճի ողորկ, հայելանամն կապույտը։ Նա այնպես մեղմաշրշյուն է ծփում, ասես անհոգ գեղեցկուհի է երգում՝ անտառի մեջ մոլորված զբոսնելիս։ ԵՎ ինքնել, հիրավի, անտառում մոլորված մի գեղեցկուհի է։

1.Կրավորական կառույցի նախադասությունները դարձրու ներգործական:
Սոխակները թնդանոթի որոտից ահաբեկվեցին:
Թնդանոթի որոտը ահաբեկեց սոխակներին:
Բանաստեղծը ընթերցողների կողմից խանդավառությամբ ընդուվեց:
Ընթերցողները խանդավառությամբ ընդունեցին բանաստեղծին
Բազմաչարչար հողը արևի կիզիչ ճառագայթներից այրվել էր:
Արևի կիզիչ ճառագայթը այրեցին բազմաչարչար հողը:
Այդ կենդանին՝ ուխտը պոետների կողմից գրեթե չի գովեգվել:
Պոետները գրեթե չեն գովերքել այդ կենդանուն՝ ուղտին:
Վարագույրը թույլ քամուց տարուբերվում էր:
Թույլ քամին տարուբերում էր վարագույրը:

2.Տրված դարձվացքների իմաստները գրիր մեկ բառով:
Փակագծերը բացել-բացահայտել
Մի անկյուն քաշվել-առանձնանալ
Ծտի թևով-արագ
Իրար հետ շուն ու կատու դառնալ-թշնամանալ
Զենքերը վայր դնել-հանձնվել

3.Գրիր գունանուններ, որոնց արմատները բույսերի անուն լինեն
Մանուշակ, վարդ, ծիրանագույն, նարնջագույն, դարչնագույն, շագանակագույնը, յասամանագույն, գազարագույն:

4.Ընդգծված դերբայական դարձվացքների շարադասությունը փոխիր երկու ձևով:
Ձորապռնկի ժայռին թառած՝ արծիվը ակնդետ նայում էր գետի արծաթավուն ալիքներին:
Արծիվը ակնդետ նայում էր գետի արծաթավուն ալիքներին՝ ձորապռնկի ժայռին թառած:
Արծիվը, ձորապռնկի ժայռին թառած, ակնդետ նայում էր գետի արծաթավուն ալիքներին:

1.Համառոտագրիր տրված բառերը
դար-դ., դարեր-դդ., եզակի-եզ., կիլոգրամ-կգ, սանտիմետր-սմ, Ավետիկ Իսահակյան-Ավ. Իսահակյան, վարկյան-վրկ., ընկեր-ընկ., միլիոն-մլն., միլիարդ-մլրդ., պարոն-պրն., թվական-թ., թվականներ-թթ., ակադեմիկոս-ակադեմ., պրոֆեսոր-պրոֆ., կիլոմետր-կմ., սուրբ-սբ., օրիորդ-օր., Գրիգոր Զորհաբ-Գր. Զորհաբ, Հովհաննես Թումանյան-Հովհ. Թումանյան:

2.Լրացրու շրջասույթները
Բժշկության հայր-Հիպոկրատ
բիբլիական երկիր-Հայաստան
Ավետիաց երկիր-Պաղեստին
Ավարայրի բլբուլ-Եղիշե
բոսվորի հիվանդ-թուրքիա
բուրգերի երկիր-Եգիպտոս
Գեղամա գեղեցկուհի-Սևանա լիճ
երաժշտության հայրենիք-Իտալիա
զալց բուրգի ծաղիկ-Մոցարտ
ծիծաղի մայրաքաղաք-Գյումրի

3.Գրիր տրված բայերի հրամայականի եզակի ձևերը
Խոսի՜ր, ուտել-կեր, մոտեցնել-մոտեցրու, բարձրացնել-բարձրացրու, վաղենալ-վախեցիր, լինել-եղիր, բերել-բեր, ելնել-ել, ելիր, թողնել-թող, վերկենալ-վերկաց:

4.Կազմիր մեկական նախադասություն՝ տրված հատուկ անունները գործածելով բացահայտիչի կամ բացահայտիչ
Ալեքսանդր Թամանյանը՝ հայ մեծ ճարտարապետը ստեղծել է Երևանի հատակագիծը:
Հայ մեծ նկարիչը՝ Մինաս Ավետիսյանը ծնվել է ջաջուռում:

Աշտարակի բարբառով գրված հեքիաթի այս հատվածը փոխադրիր գրական հայերենի։

Հ’առավօտը, լիսը վօր բ՛ացվէց, մէրս տավարը դուս հանէց, մի գ՛րվանքա բ՛ուրթ տվուց քվօրս, մի կտօր չօր հաց, գ՛նացինք։ Գնացինք, քվօրս շանց տվի քարափը, գ՛նաց կաննէց գ՛լխին, թէշին մանէց. էլի քարափը ծակվէց, թէշին ընկավ մէչը, կռացավ տէհավ, մի պառավ կնիկ նստած ա, բ՛արկացած ասէց. «Նա՛նի, թէշին տո՛ւր»։ Պառավն ասէց. «Վօրթի՛, հ’արի, վէ կալ, տար, յէս մէնձ կնիկ էմ, կարալ չէմ տէղիցս կաննիլ»։ Ախչիկը բ՛արկացած ասէց. «Սրա դ՛ուռը վօ՞րդի ա»։ Ասէց. «Ձ՛օրի միչօվն հ’արի»։

Ախչիկը ձ՛օրի միչօվը վէր էկավ, տէհավ մի գաղի դ՛ուռ բ՛աց ա, նէքսէվ մտավ, կռացավ վօր թէշին վէ ունի, տէհավ, դուռը կա վօչ, ասէց. «Նանի՛, դուռը կօրցրի, հ’ո՞ւր ա»։ Նանն ասէց․ «Վօրթի, հըլա արի, բ՛ան պըտիմ ասիլ։ Գնաց պառավի կուշտը։ «Մի,— ասէց,— ավիլը վէ կալ, մէր տունը սրփա»։ Ախչիկը սրփէց պրծավ, պառավն ասէց, «Վօրթի՛, մէ՞ր տունն ա թամուզ, թէ՞ ձ՛է՞ր»։ Ախչիկը բ՛արկացած ասէց․ «Մէր տունը թամուզ ա, ձ՛էր տունը մուռտառ»։

Առավոտ է լույսը բացվեց, մայրս անասուններին դուրս հանեց , մի գրվանքա բուրդ տվեց քրոջս, մի կտոր չոր հաց, գնացինք: Գնացինք քրոջս ցույց տվեցի քարափը գնաց կանգնեց գլխին, իլիկը մանեց, նորից քարափը քանդվեց, իլիկը ընկավ մեջը, կռացավ և տեսավ, որ մի ծեր կին կա նստած բարկացած ասաց <<Նանի, իլիկը տուր>>: Ծեր կինը ասաց <<Որդի, արի վերցրու, ես մեծ կին եմ, չեմ կարող տեղիցս ելնել>> աղջիկը բարկացած ասաց. <<Սրա դուռը որտեղ է>>: Ասաց – <<ձորի միջով արի>>:

Աղջիկը ձորի միջով եկավ, տեսավ մի գաղտնի դուռ բացեց կռացավ, որ իրիկը վերցնի տեսավ, որ դուռը չկա <<Նանի, դուռը կորցրի, ուր է>>: Նանին ասաց. <<Որդի, հլը արի, բան պետք է ասեմ>>: Գնաց պառավի մոտ: <<Մի -ասաց. ավելը վերցրու տունը մաքրի>>: Աղջիկը մաքրեց վերջացրեց, պառավն ասաց <<Որդի, մեր տունն է մաքուր, թէ ձերը>>: Աղջիկը բարկացած ասաց <<Մեր տունն է մաքուր, ձեր տունը կեղտոտէ>>:

1.Ընտրել և դեմ դիմաց գրել օտարաբանությունnերի հայերեն համարժեքները:

Տրադիցիոն-ավանդական, ցեխ-արտադրամաս, ցիկլ-պարբերաշրջան, ուտեչկա-արտահոսք, ֆակտոր-գործուն, ֆիքսել-ամրակայել, ֆոնդ-հիմնադրամ, ֆունդամենտալ-հիմնարար, ֆունկցիա-գործառույթ, օբիոմ-ծավար, օպերացիա-գործողություն, օրենտացիա-կողմնորոշում, սխեմա-գծապատկեր, մակետ-մանրակերտ:

Գործողություն, կողմնորոշում, մանրակերտ, ծավալ, գործառույթ, հիմնարար, հիմնադրամ, ամրակայել, արտադրամաս, գծապատկեր, ավանդական, պարբերաշրջան, արտահոսք, գործոն:

2. Դուրս գրել հոլովված գոյականները՝ դիմացը գրելով բառերի ուղիղ ձևը:

Հայաստանի-Հայաստան, բանաստեղծության-բանաստեղծություն, վերջի-վերջ, քառյակում-քառյակ, տաղերգուի-տաղերգու, քանքարի-քանքար, փայլատակումից-փայլատակում, քրոջից-քույր, համբերությամբ-համբերությամբ, դեպքից-դեպք, վայրով-վայր, բարձունքից-բարձունք, գիտնականից-գիտնական, Արագածից-Արագած, գագաթով-գագաթ, գլխին-գլուխ, լուսնի-լուսին, գիշերով-գիշեր:

3․Գրել հետևյալ բառերի սեռական հոլովվաձևերը։

Սյունիք-Սյունիքի, Ջուղա-Ջուղաի, սեթևեթանք-սեթևեթանցի, ընչացք-ընթացքի, միջօրե-միջօրեի, հախճապակի-հաղճապակու, վախճան-վախճանի, բժիշկ-բժիշկի, հիվանդ-հիվանդի, անտառապահ-անտառապահի, բանաստեղծ-բանաստեղծի, ուրախություն-ուրախության, գինի-գինու, ծխախոտագործ-ծխախոտագործի, խմբագիր-խմբագրի, տանտիկին-տանտիկնոջ, գործընկեր-գործընկերոջ, շարժում-շարժման, արագացում-արագացման, դավաճան-դավաճանի, լեռ-լեռան։